Oglądając etykietę możesz znaleźć różne sposoby/szyfry, którymi regiony winiarskie oznaczają jakość wina. Z drugiej strony są one zbiorem przepisów (od uprawy winorośli, poprzez winifikację do butelkowania i przechowywania), które musi spełnić producent, aby do danej klasyfikacji mógł być przypisany. To, w domyśle, ma konsumentowi powiedzieć z jakiej klasy trunkiem ma do czynienia oraz zagwarantować mu stosowną do niej jakość.
.
Międzynarodowa klasyfikacja jakości win – oznaczenia:
W y s o k a j a k o ś ć
- Francja: AOC (Appellation d’Origine Contrôlée)
- Włochy: DOC (Denominazione di Origine Controllata) oraz wyższa DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita)
- Hiszpania: DO (Denominación de Origen) oraz wyższa DOCa (Denominación de Origen Calificada)
- Portugalia: IPR (Indicação de Proveniência Regulamentada), wyższa DOC (Denominacão de Origem Controlada)
- Niemcy: QbA (Qualitätswein bestimmter Anbaugebiete) oraz Prädikatswein (nazywana: 'QmP’ czyli Qualitätswein mit Prädikat)
- Austria: Qualitätswein i Prädikatswein, zawiera DAC (Districtus Austriae Controllatus)
.
N i ż s z a j a k o ś ć
– tzw. klasyfikacja regionalna ( producent ma więcej swobody, czytaj: radości twórczej; wina są z reguły tańsze, co wcale nie oznacza, że złej jakości, za to mogą być ciekawe):
- Francja: VdP (Vin de Pays)
- Włochy: IGT (Indicazione Geografica Tipica)
- Hiszpania: VdT (Vino de la Tierra)
- Portugalia: VR (Vinho Regional)
- Niemcy: Landwein
- Austria: Landwein
.
B e z k o n t r o l i j a k o ś c i
– jeśli produkcja nie podlegała kontroli jakości, to mamy oznaczenie wino stołowe:
- table – ang. i franc.
- tavola – wł.
- mesa – hiszp. i portugal.
- Tischwain – niem.
.
.